SÖZÜN BİTTİĞİ AN.....

Bu sabah Çukurca'dan gelen  acı haberle açtım gözümü...İçim yandı..çok ağladım.. bu yazıyı yazarkende ekranı görmekte güçlük çekiyorum zira halen gözlerimde yaş var...Bu kadar kolay olmamalıydı ölümleri...Bir evlat nelerle yetiştiriliyor...ne emekler veriliyor...ona zarar gelmemesi için ne çok fedakarlıklar yapıyor  analar babalar...Peki ne için ölüyor!!! bir hiç için..

Böyle bir günde sözlerin tesellisi bile incitir insanı...Yitirilen can olunca kelimeler kifayetsiz kalıyor...Bu acıyı tarif etmek mümkün değil çünkü...çünkü evlat yitirmek en çaresiz acıdır....hele ki böyle şerefsizler tarafından canlarına kıyılınca..26 vatan evladı,ana kuzusu ..

Ateş düştüğü yeri yakar..ama bu acı hepimizi yaktı hemde çok..Biliyorum ki en çok ailesinin yüreği yandı.ana,baba,eş ve kardeşlerine,evlatlarına,tüm sevenlerine ülkemin her köşesindeki insanlarına sabır diliyorum... yavrusunun canını alarak bir anneyi ağlatanlar asla ve asla amaçlarında muvaffak olamazlar... yüzleri gülmez, gülemez ...ne zaman bitecek bu katliamlar.. hayatının baharında soldurulmuş, cennet bekçileri, uğurlanıyor analarının feryatlarıyla mekanların en yücesine.....
Hain pusularla söndürülen yaşamlara her geçen gün yenileri ekleniyorAcımadan namertçe arkadan uzanıyor katillerin eli gencecik bedenlere kıydıkları canların hesabı mutlaka sorulacak zira koskoca bir millet var bu topraklar üzerinde...
Tüm şehitlerimize Allah'tan rahmet,ailesine ve tüm milletimize sabır diliyorum...Keşke daha fazlasını yapabilsem bundan dolayıda çok üzülüyorum ve çok utanıyorumm...:(((((
Ve Aziz Nesin'in hislerimize tercuman olan şiirini sizlerle paylaşmak istiyorum!!!!!

Utanıyorum Şehidim,
Utanıyorum,
Yemekten,
İçmekten,
Senin annen ağlarken

Gülmekten Utanıyorum!
Sanma ki;
Unutuyor,
Unutturuyoruz.
Unutanları barındırmaktan utanıyorum.
SEN; vatan için bizim için şehit olurken,
Seni Görmezden Gelenlerden Utanıyorum.